<p style="border:2px solid darkred;background-color:beige;float:left;width:390px;padding-top:10px;padding-bottom:10px;padding-right:10px;font-size:14px;line-height:20px;color:darkblue;text-align:left;margin:10px 30px 10px 10px;"><strong> Φίλε ρωτώ αν έχεις άλλοτε δει τα’ Ανάπλι. Όλη νύχτα μπορείς ν’ ανεβαίνεις Τις σκάλες των ενετών Με αναπλιώτισσες απέλπιδες εκεί ψηλά Στα ζωγραφικά μπαλκόνια των ψαράδων Να βλέπεις του φεγγαριού Το μονοπάτι της αγάπης από σμάλτο Στην ακούσια θάλασσα νυχτερινή. Αλλά πρέπει να μείνεις εδώ κάτω ξένος Μακρινός Ξένος και λέω να δυναμώσεις το ραδιόφωνο που κρατάς Κι αν όχι Να φύγουμε Πάλι στην εμπορική φωταψία των δρόμων. Υπάρχει κι άλλο φεγγάρι Μπηγμένο σε μια στέγη και τη λιώνει. Μείνε ξένος – Αν πιέσω το κουμπί της μνήμης μου Ο τρόμος θα με ανατινάξει.</strong> <strong>Εδώ είναι η αποθήκη του ξένου στόλου Οι ενετοί μας κοιτάζουν απ’ τον αναπλιώτικο ουρανό Με θυμούνται φυλακισμένο στην αποθήκη Σήμερα