Το παρακάτω θέμα δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα “ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ” με τίτλο “Η ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΚΟΥΒΑΣ”.

Το ατύχημα έγινε τον χειμώνα του 2003, όταν ο νεαρός φεύγοντας από την εργασία του με τη μοτοσικλέτα που οδηγούσε, έπεσε σε μια τεράστια λακκούβα σε κεντρικό δρόμο της πόλης διαστάσεων 1Χ1,5 μέτρο και βάθους τουλάχιστον δέκα εκατοστών, η οποία ήταν σκεπασμένη με νερό, μιας και έβρεχε. Αποτέλεσμα ήταν να ανατραπεί μοτοσικλέτα και ο ίδιος να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι. Νοσηλεύτηκε τουλάχιστον για 15 ημέρες στην εντατική και κατόπιν στη νευροχειρουργική κλινική του νοσοκομείου της Τρίπολης.

Η περιπέτεια όμως του νεαρού δεν τελειώνει εδώ, αφού τελικά κρίθηκε ανάπηρος σε ποσοστό 40% μέχρι τον προηγούμενο Ιούλιο από την υγειονομική Επιτροπή του ΙΚΑ. Όπως αναφέρει στην κατάθεσή του ο νεαρός, η λακκούβα δεν ήταν ορατή δεδομένου ότι ήταν γεμάτη με νερό, αφού λίγο πριν είχε βρέξει και φαινόταν ως συνέχεια του οδοστρώματος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ισχυρισμός του δήμου ότι η λακκούβα δημιουργήθηκε λόγω των έντονων βροχοπτώσεων και από την διέλευση φορτηγών με βαρύ φορτίο, απορρίφθηκαν από το δικαστήριο. Από κανένα στοιχείο δεν αποδείχθηκε ότι η λακκούβα είχε δημιουργηθεί σε τέτοιο χρόνο ώστε να ήταν πρακτικά αδύνατη η άμεση αποκατάσταση του οδοστρώματος στο σημείο εκείνο προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφαλής κυκλοφορία των οχημάτων.

Το δικαστήριο που εκδίκασε την υπόθεση, έλαβε υπ όψιν τις συνθήκες του ατυχήματος,  την έλλειψη υπαιτιότητας του οδηγού της μοτοσικλέτας, τη σοβαρότητα του τραυματισμού του, αλλά και τις συνέπειες που υπήρξαν με την ψυχική ταλαιπωρία του, την αδυναμία του να εργαστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και γενικά την σημαντική διαταραχή της προσωπικής και επαγγελματικής του δραστηριότητας.

Την Δευτέρα το βράδυ το δημοτικό συμβούλιο Ναυπλίου, στην συνεδρίασή του συζήτησε το θέμα της αποζημίωσης. Αποφασίστηκε να καταβληθεί το 1/3 του ποσού, μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεση. Μάλιστα χρειάστηκε να γίνει και τροποποίηση του προϋπολογισμού για να καταβληθεί το ποσό στον δικαιούχο.

Πολύ ενδιαφέρον και το άρθρο του Άκη Γκάτζιου με τίτλο

Πόσες γούβες θα έκλειναν με 53.000 ευρώ;

με το οποίο εμείς συμφωνούμε απόλυτα και προσυπογράφουμε. Καθημερινά όλοι μας κυκλοφορόντας πεζοί ή όχι διαπιστώνουμε την προχειρότητα με την οποία πραγματοποιούνται ΟΛΑ τα δημόσια έργα. Μήπως πρέπει να ασχοληθούμε με τη καταγραφή και την επισήμανσή τους; Θα κάνουμε κάτι; Το έργο αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει ατομικά αλλά συλλογικά. Ποιός θα πάρει την πρωτοβουλία;