Στο προηγούμενο τόμο (2007) των Ναυπλιακών Αναλέκτων  υπάρχει το Διήγημα της κυρίας  Κατερίνας Παπαδριανού-Κόρδαρη με τίτλο “1715”.

Το διήγημα αυτό αναφέρεται χρονολογικά στο τέλος της Β’ Ενετοκρατίας και μάλιστα στις τελευταίες μέρες της κυριαρχίας των Ενετών.

Μας μεταφέρει στον Ιούνιο του 1715, στο χωριό Χαϊδάρι (σημερινό Δρέπανο). Μια παρέα γυναικών μεταφέρει από το χωριό φαγητό για τους καλύτερους μαστόρους της Βενετιάς και τους ντόπιους εργάτες όπου καλαφατίζουν και επισκευάζουν τις βενετσιάνικες φρεγάτες στο λιμάνι του Χαϊδαρίου (Πόρτο Τράπανο).

Το διήγημα αυτό προσπαθεί να μας μεταφέρει τις σχέσεις Ελλήνων & Ενετών, ντόπιων & φερτών Ελλήνων, μας περιγράφει το Ναύπλιο που αρχίζει να γίνεται μια εμπορική πόλη με “όλες τις φυλές του Ισραήλ” και κάνει μνεία για το Παλαμήδι και το Μπούρτζι.

Τέλος περιγράφει τις πρώτες στιγμές της τούρκικης επίθεσης και μας αφήνει να φανταστούμε για το τι θα επακολουθήσει…

Ένα πολύ ωραίο διήγημα που  μέσα από λίγες σελίδες μας δίνει τόσα πολλά!!!

Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ