Η πέμπτη ποιητική συλλογή του Πέτρου Λυγίζου.

Όταν μένεις σε μια πόλη, όπως το Ναύπλιο, λογικό είναι να μεταβάλλεσαι σε ποιητή ή ζωγράφο. Ο Πέτρος Λυγίζος, καθηγητής στο Νυχτερινό Λύκειο Ναυπλίου, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο πειρασμό και να γράψει/

¨οπως λέει ο ίδιος “Ζω στο Ναύπλιο εδώ και έντεκα χρόνια. Η ανυπόκριτη αγάπη μου για την πόλη, η καθημερινή επαφή μου με τους ανθρώπους της, η αυθεντική ομορφιά και το ζωντανό παρελθόν της, είναι τα μονοπάτια που με οδήγησαν στην απόφαση να γράψω…

Είμαι πολύ χαρούμενος που γεννήθηκε ο Ναύπλιος Έρωτας. Νομίζω πως τούτο το ακραιφνές συναίσθημα παραμονεύει σε κάθε γωνιά της παλιάς πόλης: κάτω απ’ τις μπουκαμβίλιες που συναντιούνται στα μπαλκόνια πλάι στα φανάρια, στα ατελείωτα στενά σκαλιά του Παλαμηδιού, στο θαλάσσιο καλντερίμι για το Μπούρτζι, στη μεγάλη πλατεία όπου χορεύουν θαρρείς – τα χαμόγελα κι οι αναπνοές των ανθρώπων στις παλαιϊκές γειτονιές όπου το “καλημέρα” έχει ακόμα το ατόφιο νόημά του.