Κων/νος Λογοθετόπουλος,

ο δεύτερος κατοχικός “πρωθυπουργός”

που γεννήθηκε στο Ναύπλιο

Ο Κωνσταντίνος Ι. Λογοθετόπουλος (Ναύπλιο, 1878 – Αθήνα, 6 Ιουλίου[1] 1961) ήταν διακεκριμένος Έλληνας καθηγητής της Ιατρικής, αλλά και πρωθυπουργός μιας διορισμένης από τους Γερμανούς κατοχικής κυβέρνησης από τις 2 Δεκεμβρίου 1942 έως τις 7 Απριλίου 1943. Για τη συνεργασία του με τους κατακτητές καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά, αλλά αργότερα έλαβε χάρη και πέθανε τελικά εκτός φυλακής.

Ο Λογοθετόπουλος γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1878 και μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στην Ελλάδα αναχώρησε για το Μόναχο όπου σπούδασε Ιατρική. Εκεί διέμενε στο σπίτι της μετέπειτα συζύγου του, όπως αναφέρεται πιο κάτω.

Μετά την αποφοίτησή του το 1903 ειδικεύτηκε στη Μαιευτική και Γυναικολογία και έγινε στην αρχή βοηθός και μετά επιμελητής (1905) στην Κλινική του Καθηγητή Amann. Στη συνέχεια αναγορεύτηκε Υφηγητής στη Β΄ Πανεπιστημιακή Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Μονάχου. Συγχρόνως διορίστηκε προϊστάμενος του Παθολογοανατομικού Εργαστηρίου της ίδιας Κλινικής. Πέντε χρόνια αργότερα (1910) επέστρεψε στην Ελλάδα.

Αμέσως ιδρύει ιδιωτική Χειρουργική Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική δύναμης 40 κλινών, την οποία διατηρεί μέχρι το 1925.

Κατά τους βαλκανικούς πολέμους υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό ως χειρουργός με το βαθμό του λοχαγού – ιατρού στο Γ΄ Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης και μετά στο χειρουργείο της Σκάλας Σταυρού.

Τον Ιούλιο του 1922 εκλέγεται από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών τακτικός Καθηγητής της Γυναικολογικής Κλινικής. Ο Λογοθετόπουλος διατέλεσε Κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής (1928-1929) και αργότερα Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1932-1933). Στο διάστημα της θητείας του ανέπτυξε μεγάλη οργανωτική δράση. Έτσι αμέσως μετά την εκλογή του (1924) προώθησε την οργάνωση του πρώτου κέντρου ραδιοθεραπείας στην Ελλάδα στο Αρεταίειο Νοσοκομείο για τη θεραπεία των καρκινοπαθών γυναικών αξιοποιήσας για το σκοπό αυτό τη δωρεά 50 mg ραδίου από το Ζαχάρωφ. Επίσης 2 χρόνια μετά την εκλογή του εισηγήθηκε στη Σύγκλητο τη σύναψη δανείου από την Εθνική Τράπεζα για την ανέγερση ειδικής πτέρυγας Θέσεων στο Αρεταίειο για τη νοσηλεία ευπόρων επιτόκων και ασθενών. Ο δανεισμός πραγματοποιήθηκε και ανήλθε στο ύψος των 1.920.000 δρχ με τα οποία επιτεύχθηκε η ανέγερση διωρόφου κτιρίου δύναμης 30 κλινών. Το 1923-25 πέτυχε τη μετατροπή του αμφιθεάτρου του Αρεταιείου στη μορφή που έχει σήμερα και το συνένωσε με το παρακείμενο χειρουργείο. Το 1938 με απόφαση της Ιατρικής Σχολής μετατέθηκε στην Α΄ Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική που στεγαζόταν τότε στο Δημόσιο Μαιευτήριο στην οδό Ακαδημίας 33. Από τη θέση του Καθηγητού συνέβαλε στην ίδρυση νέων νοσοκομειακών μονάδων.

Ο Λογοθετόπουλος συνέγραψε πλήθος μελετών και συγγραμμάτων που δημοσιεύτηκαν στην ελληνική και γερμανική βιβλιογραφία και έτυχε διεθνούς αναγνώρισης. Το δίτομο σύγγραμά του «Γυναικολογία» που μεταφράστηκε και στα γερμανικά αποτελεί κλασσικό σύγγραμα για την εποχή του. Επίσης κλήθηκε από μεγάλα πανεπιστημιακά κέντρα του εξωτερικού (Παρίσι, Βερολίνο, Λειψία, Μόναχο κ.α.) να εκθέσει τις δικές του νεότερες χειρουργικές μεθόδους και τεχνικές και να πραγματοποιήσει και να επιδείξει εγχειρήσεις ενώπιον καθηγητών και φοιτητών. Για την Ελλάδα θεωρείται ο θεμελιωτής της χειρουργικής Γυναικολογίας και κυρίως των κολπικών εγχειρήσεων και μάλιστα μια εποχή που οι περισσότεροι μαιευτήρες γυναικολόγοι ήταν απλά «αρσενικές μαμές». Ήταν ο εισηγητής της ριζικής υστερεκτομής (εγχείρηση ertheim) στη χώρα μας για την αντιμετώπιση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας μιας πρωτοποριακής τεχνικής για την εποχή.

Μεγάλη θεωρείται η προσφορά του στην ελληνική και διεθνή Μαιευτική και Γυναικολογία με την ανακάλυψη και την εφαρμογή του “Logo-tampon” για την αντιμετώπιση των σοβαρών αιμορραγιών του τρίτου σταδίου του τοκετού (ατονία μήτρας) αλλά και των μετεγχειρητικών αιμορραγιών από τη μικρή πύελο μετά από κολπικές κυρίως εγχειρήσεις.

Κοινωνικά ανήκε στους πλούσιους μεγαλογιατρούς της εποχής του με μεγάλη περιουσία που αποτελείτο κυρίως από ακίνητα στην περιοχή της Αθήνας. Ακόμη μέχρι σήμερα υπάρχει η μεγάλη 5όροφη πολυκατοικία Λογοθετόπουλου στη γωνία Μπουμπουλίνας και Κουντουριώτου που ανήκει τώρα στο Υπουργείο Πολιτισμού όπου και στεγάζεται.

O Λογοθετόπουλος υπήρξε γιατρός της υψηλής αθηναϊκής κοινωνίας, μέλος της οποίας άλλωστε ήταν και ο ίδιος.

Τη λαμπρή όμως ακαδημαϊκή του καριέρα αμαύρωσε ο άκρατος φιλογερμανισμός του που τον οδήγησε στην υπηρεσία των Ναζί κατακτητών. Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι ο Λογοθετόπουλος είχε παντρευτεί Γερμανίδα.

Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν είναι περίεργη η περαιτέρω γερμανόφιλη στάση του Λογοθετόπουλου, αλλά μάλλον αναμενόμενη. Πράγματι στις 27 Απριλίου του 1941 ήταν από τους πρώτους που έτρεξαν να συγχαρούν το Γερμανό Πρέσβη για τις επιτυχίες της χώρας του με την ιδιότητα του Προέδρου του Ελληνογερμανικού Συνδέσμου. Λίγες ημέρες αργότερα διορίστηκε από τα κατοχικά στρατεύματα Αντιπρόεδρος της πρώτης δοσίλογης κατοχικής Κυβέρνησης του Στρατηγού Γεωργίου Τσολάκογλου καθώς και Υπουργός Υγείας και Παιδείας της ίδιας Κυβέρνησης . Από τη θέση αυτή δεν ξέχασε και τις ακαδημαϊκές του δραστηριότητες άλλες από τις οποίες εξετέλεσε με οράματα και άλλες με μικροψυχία. Στρέφεται κατά του Καθηγητού Νικολάου Λούρου, ανταγωνιστή και αντιπάλου του στην ακαδημαϊκή του καριέρα, αλλά και κατά του Μαιευτηρίου «Μαρίκα Ηλιάδη».

Το 1942 ο Λογοθετόπουλος υπογράφει διάταγμα με το οποίο ιδρύεται η δεύτερη Ιατρική Σχολή της χώρας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Στο τέλος του 1942 μετά την παραίτηση του Τσολάκογλου από την Πρωθυπουργία ο Λογοθετόπουλος διορίζεται Πρωθυπουργός της ναζιστικής «Ελληνικής Πολιτείας»(2.12.42). Η βραχύβια πρωθυπουργία του συνδέθηκε και με θετικές ενέργειες, όπως τη λύση του επισιτιστικού προβλήματος των υποδούλων Ελλήνων, αλλά και με τις μαζικές διαδηλώσεις και απεργίες εξαιτίας της βίαιης πολιτικής επιστράτευσης εργατικού δυναμικού για καταναγκαστικήεργασία στα εργοστάσια της Γερμανίας που είχε αναγγείλει και υπογράψει (Gastarbeiter).

Δημοσιεύεται στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» σχετικό διάταγμα με τίτλο «Περί υποχρεωτικής εργασίας του αστικού πληθυσμού της Ελλάδος» υπογραμμένο από τον Πρωθυπουργό Λογοθετόπουλο. Ο κόσμος διαμαρτύρεται και αντιδρά στην αρχή αυθόρμητα και μετά οργανωμένα. Η κορύφωση της αντίδρασης του Ελληνικού λαού στα σχέδια των Γερμανών κορυφώθηκε με το μεγάλο συλλαλητήριο της 5.3.43, στο οποίο υπήρξαν και θύματα 5 νεκροί και 50 τραυματίες . Μετά από αυτό ο Λογοθετόπουλος ακυρώνει το διάταγμα της πολιτικής επιστράτευσης (10.3.43). Μερικές ημέρες αργότερα (7.4.43) υποχρεώνεται από τους κατακτητές και ο ίδιος σε παραίτηση από την πρωθυπουργία λόγω ανεπάρκειας.

    Η Γερμανία και οι κατεχόμενες χώρες είχαν ανάγκη να επανδρώσουν τα Νοσοκομεία τους με ιατρικό προσωπικό λόγω ελλείψεων από τη στράτευση των γιατρών τους και απασχόλησής τους στα διάφορα πολεμικά μέτωπα. Με διαταγή, λοιπόν, της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης ο Λογοθετόπουλος έπεισε ομάδες γιατρών κυρίως απασχολούμενους στην Κλινική του να μεταβούν στη Γερμανία ή την Αυστρία με πρόφαση την μετεκπαίδευσή τους αλλά στην πράξη για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του άξονα (Gastarzte). Πολλοί, λοιπόν, υπέκυψαν στον πειρασμό, δεδομένης και της δυστυχίας στη χώρα μας εκείνη την εποχή μέσα στο σκοτάδι της κατοχής, όμως μετά τον πόλεμο γύρισαν πίσω με πιστοποιητικά σφραγισμένα με τη σβάστικα που όμως τα χρησιμοποίησαν για την ακαδημαϊκή τους ανέλιξη στη χώρα μας! Άλλοι έμειναν και σταδιοδρόμησαν στη Γερμανία.

Ο Λογοθετόπουλος διαμαρτυρήθηκε πολλές φορές στις Αρχές Κατοχής για την καταπιεστική πολιτική στη βουλγαροκρατούμενη ζώνη και απαίτησε τον περιορισμό των αυθαιρεσιών τους. Μάταια όμως. Από την άλλη μεριά βέβαια κατηγορείται από πολλούς ότι έκλεισε τα μάτια απέναντι στα σχέδια των Γερμανών για την εξολόθρευση των Ελλήνων Εβραίων παρά τις εκκλήσεις του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και άλλων δημοσίων προσώπων της εποχής.

     Όπωσδήποτε και χωρίς αμφιβολία ο Λογοθετόπουλος δε συνεργάστηκε με το Στρατό Κατοχής ευκαιριακά λόγω των συγγενικών του σχέσεων για να καταλάβει αξιώματα. Οι

πεποιθήσεις του ήσαν βαθιά ναζιστικές επηρεασμένες από το οικογενειακό του περιβάλλον. Πίστευε στην υπεροχή της Γερμανίας και στη νίκη του άξονα. Ο διαπρεπής ζωγράφος Περικλής Βυζάντιος περιγράφει στην αυτοβιογραφία του μία συνάντηση σε κοινωνική συγκέντρωση που είχε με τον τότε Αντιπρόεδρο της πρώτης κατοχικής Κυβέρνησης το 1941. Σε παρατήρηση που του έγινε σχετικά με την επικείμενη διακοπή της λειτουργίας του τραμ λόγω έλλειψης καυσίμων, ο Λογοθετόπουλος απάντησε: «Αφού οι φίλοι μας οι Άγγλοι μας βούλιαξαν τα βαπόρια;». Όταν του αντέτεινε ότι οι Άγγλοι ήταν η μόνη ελπίδα μας για να απελευθερωθούμε συνέχισε : «Με προσβάλλετε αν νομίζετε ότι θα ελάμβανα μέρος στην Κυβέρνηση αν δεν ήμουν βέβαιος ότι η Ελλάς θα εξέλθει ακεραία μετά τη νίκη της Γερμανίας. Η Γερμανία δε συμπαθεί ούτε είναι ενθουσιασμένη με την Ιταλία ώστε να καταστρέψει την Ελλάδα που είναι ναυτικό κράτος και θα της είναι χρησιμότατη στο μέλλον. Αλλά άλλα λέγει η Αγγλική προπαγάνδα». Σε ερώτηση

πως βλέπουν οι Γερμανοί τις επιχειρήσεις στο ανατολικό μέτωπο της Ρωσίας, απάντησε «Πως τις βλέπουν; Μα όπως είναι. Τραβιούνται πίσω να περάσει ο χειμώνας και να ξαναεπιτεθούν την άνοιξη. Εγώ νομίζω ότι τρελάθηκε όλη η Ελλάς να πιστεύει ότι είναι ποτέ δυνατόν να νικηθεί η Γερμανία». Μετά η συζήτηση στράφηκε στα εσωτερικά θέματα και όταν ρωτήθηκε γιατί δε λαμβάνει μέτρα για την Αστυνομία και τα Υπουργεία που όλα έχουν ξεχαρβαλωθεί, απάντησε: «Τι θέλετε να κάνω: Δεν μπορώ να βρω συνεργάτες. Όλοι οι Έλληνες είναι αγγλόφιλοι»

Εξάλλου διατυπώνει τις ιδέες του σε άρθρα του που δημοσιεύτηκαν στη διάρκεια της Κατοχής.         Έτσι στο πρώτο φύλλο του ναζιστικού περιοδικού «Νέα Ευρώπη» οραματίζεται το «κοινό των Ευρωπαίων» και γράφει σύντομο άρθρο σχετικά με τις αρχαίες αμφικτιονίες με τίτλο «Το ελληνικό πνεύμα δια την συνεργασία των λαών» όπου περιγράφει τις ναζιστικές αντιλήψεις σχετικά με το θέμα. Στο δίμηνο περιοδικό «Επιθεώρηση της Ευρωπαϊκής Νεολαίας» που

δημοσίευαν άρθρα τους πολλοί διαπρεπείς επιστήμονες και πολιτικοί από όλες τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης, ο Λογοθετόπουλος γράφει το 1943 για την έννοια της Ενωμένης Ευρώπης αλλά πάλι με τη ναζιστική άποψη της υποταγής της υπό την κυριαρχία της Γερμανίας.

Μετά την παραίτησή του από την πρωθυπουργία την άνοιξη του 1943 ο Λογοθετόπουλος ιδιώτευσε και παρέμεινε Διευθυντής του Δημοσίου Μαιευτηρίου και Καθηγητής της Α΄ Έδρας της Μαιευτικής και Γυναικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (25.3.43 – 28.3.45). Με την αποχώρηση των Γερμανών κατακτητών το Σεπτέμβρη του 1944 ακολούθησε τα στρατεύματα κατοχής και διέφυγε στη Γερμανία. Εκεί αργότερα συνελήφθη ή κατ΄ αυτόν παραδόθηκεστον Αμερικανικό Στρατό και το 1946 μεταφέρθηκε με αμερικανικό μεταγωγικό αεροπλάνο στη Θεσσαλονίκη και παραδόθηκε στις Ελληνικές Αρχές. Στο μεταξύ το Μάιο του 1945 είχε δικασθεί ερήμην από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων και είχε καταδικασθεί σε ισόβια κάθειρξη και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για τη συνεργασία του με τους Γερμανούς. Το Φεβρουάριο του 1946 φυλακίζεται. Στις 3 Ιανουαρίου του 1951 αποφυλακίζεται μετά από απονομή χάριτος λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του.

Έκτοτε παραμένει έγκλειστος στο κτήμα του στο Καλαμάκι. Το 1948 κυκλοφορεί βιβλίο με τίτλο «Ιδού η αλήθεια» για να υπερασπισθεί τον εαυτό του, την πολιτική του και τις πράξεις του. Εκεί περιγράφει τη δράση του κατά την κατοχή και υπερτονίζει ότι εκδιώχθηκε πρόωρα από την πρωθυπουργία μετά από σύντομη θητεία μόλις 5 μηνών λόγω της επικριτικής του στάσης απέναντι στα στρατεύματα κατοχής και της αντίθεσής του σε μέτρα που έλαβαν ή προτίθονταν να λάβουν κατά του ελληνικού λαού.

Στις 8 Ιουλίου του 1961, δηλαδή 10 χρόνια μετά την αποφυλάκισή του, ο Λογοθετόπουλος πεθαίνει από καρκίνο στο κτήμα του στο Καλαμάκι απομονωμένος, περιφρονημένος και απαξιωμένος παρά τη λαμπρή επιστημονική και ακαδημαϊκή διαδρομή του. Όμως και σήμερα συνεχίζει να θεωρείται ο δάσκαλος και θεμελιωτής της νεότερης Γυναικολογίας στην Ελλάδα και να τιμάται γι’αυτό στον τόπο του αλλά και στο εξωτερικό.

ΠΗΓΕΣ

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΟΓΟΘΕΤΟΠΟΥΛΟΣ (1878-1961)

Ο ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ «ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ»

Παναγιώτης Αντ. Γεωργακόπουλος