ΕΠΑΡΧΙΑ ΝΑΥΠΛΙΑΣ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ,

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ, ΚΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ

ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΑΙ ΝΕΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

ΣΥΝΤΑΧΘΕΙΣΑ ΥΠΟ

ΙΑΚΩΒΟΥ Ρ. ΡΑΓΚΑΒΗ

1853

Ναυπλία, κοιν. Nαύπλιον ή πόλις αύτη κείται επί της βορ-άνατολικής πλευράς βράχου χερσονησίζοντος, ως προβαίνων εις την θάλασσαν προς δυσμάς, αποτελεί τον λιμένα κείμενον κατά το βορ-άνατολικόν της πόλεως, ο λιμήν ούτος είναι ευρύχωρος και ασφαλής φυλαττόμενος αφ’ ενός μέρους υπό της κατά το νοτιανατολικόν ακροπόλεως Παλαμηδίου και αφ’ ετέρου υπό τών κατά το νοτ-δυτικόν κανονοστασίων του φρουρίου της πόλεώς, όπερ διατηρεί εισέτι το όθωμανικόν όνομα του Ιτς καλέ (εσωτερικόν φρούριον), και εν αυτώ εκτίσθη προ ολίγων ετών στρατών αξιόλογος, έτι δε και υπό μικρού οχυρώματος ώκοδομημένου επί σκοπέλου 300 περίπου ποδών περιφερείας και έχοντος τρία χωριστά όχυρώματα κατά το κέντρον του λιμένος αυτού, έφύλαξε δε και αυτό μέχρι τούδε την Οθωμανικήν ονομασίαν Μπούρτζι, και εξ αυτού στενούται τοσούτον ή είσοδος του λιμένος, ώστε πάν εισερχόμενον και εξερχόμενον πλοίον υπόκειται εις την εκ του σύνεγγυς προσβολήν του οχυρώματος τούτου. Επί της όφρύος της επιπέδου κορυφής της αποτελούσης το νοτ-δυτικόν μέρος του χερσονησοειδούς βράχου σώζονται εισέτι μικρά τίνα λείψανα Ελληνικών οχυρωμάτων κατά δε το προς ανατολάς αυτού πέρας τα νεώτερα οχυρώματα εισί κατά μέρος συγκείμενα εξ αρχαίων τειχών, κατεσκευασμένων ώς τα της ακροπόλεως του Αργους και της αυτής, ως φαίνεται, αρχαιότητος. Σώζεται δε και μέγα μέρος Ελληνικού τείχους προς το βορ-δυτικόν πέρας του βράχου και άλλο έλαττον σχεδόν κατά το μέσον πάντα δε τα λοιπά οχυρώματα της Ναυπλίας εισιν Ενετικά, και συνίστανται εις το τείχος και εις τέσσαρα κανονοστάσια, τρία θαλάσσια και έν επί του βράχου εφ’ ου είναι ώκοδομημένη ή πόλις, εκ των τριών πρώτων το μεν λέγεται κανονοστάσιον της ξηράς, το δε της θαλάσσης και το τρίτον τα Πέντε Αδέλφια διά τά πέντε αυτού μεγάλα και κάλλιστα 60 λίτρών έκαστον Ενετικά κανόνια τούτο το έσχατον κείται προς το δυτικόν μέρος της πόλεως και κατά την είσοδον του λιμένος κατά το νοτιανατολικόν της πόλεως υψούται το όρος Παλαμήδι ού ή βάσις βρέχεται υπο της θαλάσσης κατά το νοτ-δυτικόν, επί δε της κορυφής αυτού κείται η άκρόπολις έχουσα ύψος 750 ποδών και αρχαιότατα κυκλωπικά τείχη και νεώτερα Ενετικά όχυρώματα και επτά προμαχώνας και κανονοστάσιον κάλλιστον επικείμενον εις την πόλιν και εις τον λιμένα και εννέα δεξαμενάς. Επί δε του Ισθμού της μικράς χερσονήσου έφ’ ής κείται ή πόλις υπάρχει τάφρος ξηρά και γέφυρα επ’ αυτής λιθίνη έχουσα πλάτος ώς 12 ποδών και δι’ ής κοινωνεί ή χερσόνησος μετά της ένδον στερεάς ώστε ή Ναυπλία οχυρωμένη κατ’ αυτόν τον τρόπον και έχουσα καλήν φρουράν καθίσταται λίαν δυσάλωτος.

Η πόλις η μέχρι τής επαναστάσεως του 1821 ήν όλως όθωμανική δεν είναι μεγάλη, και περιέχει τόγε νυν έχον ου πλέον των 380 οικιών, εκτός των χαμογαίων των κοινώς καλύβια λεγομένων, άπερ δεν σημειούνται δι αριθμών και συμποσούντα υπέρ τά διακόσια ή θέα δε αυτής από της θαλάσσης είναι καταπληκτική και μεγαλοπρεπής, διότι είναι ώκοδομημένη έν σχήματι άμφιθεάτρου επί των πλευρών του βράχου και εκτείνεται μέχρι της παραλίας, αι παλαιαί οικία ήσαν μεν αι πλείους μεγάλα, άλλ’ ώς πάσαι αι της Τουρκίας όλως ανώμαλοι και ασύμμετροι, όσα δε ή επεσκευάσθησαν ή εκ νέου έκτίσθησαν ύστερον, εισί καλα και εύρυθμοι και αναπαυτικα, πέτρινα όλα και δίπατοι αι πλείσται, έχουσα κατά το κατώτατον μέρος αποθήκας και εργαστήρια ή πόλις άπασα είναι περικεκλεισμένη εντός του τείχους, εξαιρουμένων μόνον δύο σειρών οικιών και πολλών αποθηκών και εργαστηρίων εκτεινομένων κατά το μέρος του λιμένος ένθα εισί και το υγειονομείον και το δασμοτελώνειον και η οπλοθήκη υπάρχει δε και στρατών του πυροβολικού Ενετικής κατασκευής και τέσσαρες άλλοι στρατώνες και δύο νοσοκομεία πολιτικόν και στρατιωτικόν, και γυμνάσιον και σχολείον Ελληνικόν και δύο αλληλοδιδακτικά των αρρένων και έν τών κορασίων. –

Εχει ή πόλις δύο μεγάλας πύλας μίαν της ξηράς προς ανατολάς και άλλην της θαλάσσης προς τον λιμένα και άλλην μικράν πύλην προς την θάλασσαν αι δύο μεγάλα κλείονται ημίσειαν ώραν μετά το εσπερινόν κανόνιον βιπτόμενον τακτικώς άπό τού Παλαμηδίου μίαν ώραν μετά την δύσιν του ήλιου ή δε μικρά μένει ανοικτή μέχρι του μεσονυκτίου. –

Η Ναυπλία έχει επτά εκκλησίας και εν αυταίς μητρόπολιν τον Aγιον Γεώργιον ήτις επί των Οθωμανών ήν τζαμιον, και μίαν προσέτι τών δυτικών έχει δε και δικαστήρια, ειρηνοδικείον και πρωτοδικείον και εφετείον. –

Το εσωτερικόν της πόλεως ουδεμίαν είχεν επί της τουρκοκρατίας αναλογίαν προς την εξωτερικήν θέαν πάσα αι άγυιαί ήσαν στεναι, ανώμαλοι και ακάθαρτοι, ώς πασών των Οθωμανικών πόλεων, μέχρι του έτους 1828, ότε κατέστη προσωρινή πρωτεύουσα της Ελλάδος, ελθόντος του Κυβερνήτου Κόμητος Ι. Α. Καποδιστρίου oς και εδολοφονήθη εν τη πόλει ταύτη τή 27 Σεπτεμβρίου 1831, και τότε έβελτιώθη μεγάλως, και αι άγυιαι έπλατύνθησαν και εξωμαλίσθησαν και ελιθοστρώθησαν, και αι οικία εκτίζοντο κατ’ ευθυγραμμίαν, και ή πόλις καθ’ εκάστην έκαλλωπίζετο μέχρις ότου ο πρώτος βασιλεύς της σήμερον ελευθέρας Ελλάδος όθων ο Α’ αποβάς εις Ναύπλιον τη 25 Ιανουαρίου 1833, μετέβη μετά πάσης της Ελληνικής κυβερνήσεως εις Αθήνας τη 13 Δεκεμβρίου 1834, και απεφασίσθη η πόλις των Αθηνών καθέδρα του Ελληνικού κράτους και τότε ή Ναυπλία ώπισθοδρόμησε και παρημελήθη και σχεδόν ερημώθη, και εκ των 15.000 κατοίκων ους είχεν εν τώ διαστήματα τής όλιγοχρονίου αυτής ακμής μόλις ήδη έχει το τέταρτον.

Έχει δε μίαν πλατείαν τού Πλατάνου πρότερον λεγομένη, διότι κατά το μέσον αυτής ήν ποτέ μεγαλοπρεπής πλάτανος, ήδη δε μετωνομασθείσαν του Συντάγματος, και κατά το βάθος αυτής κείται ο στρατών και άλλην ελάσσονα προ τών ποτέ άνακτόρων καλουμένην των τριών Ναυάρχων.

Επί της πλατείας του Συντάγματος ιδρύθη προ ολίγου μνημείον μεγαλοπρεπές εκ λευκού μαρμάρου τώ Δημητρίω Υψηλάντη υπο του αδελφού αυτού Γεωργίου, επί δε της των τριών Ναυάρχων ή Εθνική συνέλευσις εψήφισεν ίδρυσιν άνδριάντος του Ι. Καποδιστρίου. –

Η πόλις αύτη πριν του 1821 ήν παρακαταθήκη των προϊόντων πάσης της Ελλάδος, και ενήργει εμπόριον σημαντικόν και επικερδέστατον εις μέταξαν, έλαιον, κηρίον, οίνον και σπόγγους, ήδη δε άπαν το εμπόριον συνίσταται εις εισαγωγήν των πρώτων αναγκαίων. –

Ερημώθη πολλάκις ή Ναυπλία εκ της πανώλους νόσου, προ πάντων προς το τέλος του εσχάτου αιώνος εν έτει 1791, ότε εξ 8.000 κατοίκων έμεινε μόνον το τέταρτον και επιδημίαι φθοροποιαί και θανατηφόροι κατέθλιψαν αυτήν συχνάκις μέχρι τού 1828 αποδιδόμενα αδίκως εις την δυσκρασίαν τού κλίματος όπερ έκ τουναντίου είναι εύκρατον και γλυκύ.

Τά δε δεινά εκείνα ήσαν αποτελέσματα της άφροντισίας της τότε κυβερνήσεως, του αμέτρου πλήθους των εποίκων τών επισωρευομένων εν αυτή έν τώ διαστήματι του πολέμου, της άκρας ακαθαρσίας τών άγυιών, της κακής αποφοράς των ελών και άλλων τοιούτων αιτιών αι καθ’ όσον βαθμηδόν εξηλείφθησαν, ανεφάνη ή φυσική εύκρασία και υγιεινότης του κλίματος.

Το μόνον αληθές και αδιόρθωτον ελάττωμα της πόλεως ταύτης είναι η θέσις αυτής κατά τάς υπωρείας όρους αποτόμου, του Παλαμηδίου ο κατά τον χειμώνα υποκρύπτον επί το πλείστον της ημέρας τάς ήλιακάς ακτίνας, προξενεί υγρασίαν καί τάς έπομένας αυτή ασθενείας. –

Πηγαί πολλα εισί κατά πολλά μέρη της πόλεως, και τα ύδατα καλής ποιότητος, μάλιστα τά πρός τά Πέντε αδέλφια ένθα και ο άηρ είναι υγιεΙνότερος διοχετεύεται δε το ύδωρ δι’ υδραγωγείου καλώς κατεσκευασμένου έκ, πηγής άπεχούσης της πόλεως ¼ ώρας. –

Τά πέριξ της Ναυπλίας εισί βράχοι τραχείς και γυμνοί αι δε υπώρεια αυτών μέχρι της θαλάσσης ών πρότερον πολύ μέρος ήν κατάφυτον εκ μεγάλων και χαριέντων ελαιώνων έκλειπόντων μέχρι της εσχάτης ρίζης, καλλιεργούνται ήδη και προάγουσι βαμβάκιον και άλλα γεννήματα και λάχανα, και άμπελοι και κήποι πολλαχού έφυτεύθησαν, μάλιστα εκατέρωθεν της προς το Αργος οδού, εκ δε των παλαιών δένδρων σώζονται μόνον επτά λεύκα και τινες λεμονέα και συκαί έν τοις ολίγοις κήποις της πόλεως και κατά τα πέριξ αγροκήπια. –

Κοινός περίπατος είναι προς το νότιον της πόλεως, κάτωθεν του Παλαμηδίου, το όνομαζόμενον Aρβανιτιά, και αι προς την Πρόνοια, προς το χωρίον Αριαν, προς την Αγίαν Μονήν και προς το Άργος οδοί, υπάρχει δε και οδός καλλίστη άμαξιτή μεταξύ Ναυπλίας και Αργους,

Προάστειον της Ναυπλίας είναι ή Πρόνοια έπι θέσεως τερπνής και κατοικούμενον υπό Κρητών και άλλων μετοίκων. Τά πριν γεγυμνωμένα αυτού περίχωρα εισίν ήδη κατάφυτα και μάλιστα κατά το μέρος το κατοικούμενον υπό των Κρητών. –

Κατά τινα μέρη τών τειχών της πόλεως σώζεται εισέτι ο πτερωτός λέων του Αγ. Μάρκου της Ενετίας. –

Η Ναυπλία είναι πρωτεύουσα του νομού της Αργολίδος και της  επαρχίας και του δήμου Ναυπλίας, και η έδρα του Νομάρχου και των διοικητικών άρχών έχει δε κατοίκους περίπου 3.500 και γυμνάσιον, και σχολάρχην εν αυτώ και τρεις διδασκάλους, Α’, Β’ και Γ’ τάξεως, και τρία προσέτι σχολεία δημοτικά, και υγειονομείον και εφορείαν οικονομικήν Α τάξεως, και ταμείον ώσαύτως Α’ τάξεως, και τελωνείον και ειρηνοδικείον και πρωτοδικείον και εφετείον και συμβολαιογραφείον και υπολιμεναρχείον. –

Εν αποστάσει 50 λεπτών από της Ναυπλίας προς το Αν – βόρειον σώζονται τα ερείπια της Τίρυνθος, –

Η Ναυπλία απέχει του Αργους 2 ώρ. Ν.Α. της δε Τριπόλεως 12 ώρ. Β. Α.

 

ΤΙΡΥΝΣ,

πόλις προς τον μυχών του Αργολικού κόλπου μικρών απέχουσα της θαλάσσης, επί της μεταξύ Αργους και Ναυπλίας οδού, και κατά δεξιάν του πυραμοειδούς μνημείου τού ανεγερθέντος μετά την μεταξύ Προίτου και Ακρισίου μάχην και κειμένου κατά την εξ Αργους εις Επιδαυρίαν οδόν.

Τίρυνς ονομάζονται και σήμερον τα ερείπια της πόλεως ταύτης, απέχουσι δε 50 λεπτά της Ναυπλίας, λείψανα των τειχών συγκείμενα εκ λίθων μεγάλων μεν, αλλ’ ού τοσούτον υπερόγκων όσον λέγει ο Παυσανίας σώζονται εισέτι.

Εν έτει 1829 επί της κυβερνήσεως του Ι. Καποδιστρίου έμορφώθη πρότυπον αγροκήπιον εν Τίρυνθι και υπέσχετο μεγάλας προόδους, αλλά μετά δύο έτη έκ ραδιουργιών τινών κακοβούλων παραιτηθέντος του διευθυντού, το κατάστημα εναπετέθη εις άναξίας χείρας, και παραμεληθέν έρημώθη, ήδη δε πάλιν ανακαινίζεται. Εις Τίρυνθα υπάρχει φυλακείον τελωνειακόν.

ΑΣΙΝΗ, πόλις παραθαλάσσιος επί τού άνατολικού αιγιαλου του Αργολικού κόλπου, κατά το βορ-δυτικόν της Ερμιόνης και το νοτιανατολικόν της Ναυπλίας ής έκειτο πλησίον, κατά τον Στράβωνα, δς λέγει αυτήν κώμην. –

Οι κάτοικοι ήσαν Δρύοπες άναχθέντες υπό Ηρακλέους εις Πελοπόννησον και οικήσαντες ενταύθα. Εισβαλόντων δε ποτέ των Λακεδαιμονίων και του βασιλέως αυτών Νικάνδρου εις την Αργολίδα, συνεισέβαλον και οι Ασιναίοι και κατερήμωσαν μετ’ εκείνων την γην των Αργείων. Αποχωρησάντων δε των Λακεδαιμονίων, έστράτευσαν κατά της Ασίνης οι Αργείοι και ο βασιλεύς αυτών Ερατός. Οι δε Ασιναίοι χρόνον τινά ήμύνοντο από τού τείχους, και άπέκτειναν και άλλους και τον Αυσίστρατον προσέτι, ένα τών πρωτίστων Αργείων, άλισκομένου δε του τείχους, ένθέμενοι εις πλοία τάς γυναίκας και τα τέκνα αυτών, εξέλειπαν την Ασίνην, οι δε Αργείοι κατεδαφίσαντες αυτήν, ήνωσαν την χώραν μετά της Αργολίδος. Μετέβησαν δε οι Ασιναίοι εις Μεσσηνίαν ένθα συνώκισαν άλλην πόλιν Ασίνην –

Η Ασίνη αύτη της Αργολίδος έκειτο εν μικρώ, αλλά βαθεί κόλπω, ώς δηλούται και εκ του Ομήρου.

 

ΜΙΔΕΑ κατά τον Στράβωνα ή ΜΙΔΕΙΑ κατά τον Παυσανίαν, πόλις πλησίον της Τίρυνθος αφ’ ενός μέρους και της Προσύμνης άφ’ ετέρου.

Ενταύθα εβασίλευσεν ο πατήρ της Αλκμήνης Ηλεκτρίων. Η Ιπποδάμεια θυγάτηρ τού Οινομάου, όργιζομένου του Πέλοπος κατ’ αυτής κυρίως επί τω θανάτω του υιού αυτού Χρυσίππου, αποχωρήσασα έζησε και απέθανεν έν ταύτη τή Μιδέα, οι δε Ηλείοι ύστερον εκχρησμού έκόμισαν τα οστά αυτής εις όλυμπίαν ή Μιδέα ήν εκ των πόλεων άς οι Αργείοι κατέλυσαν, να ενδυναμώσωσι το Αργος το έδαφος μόνον αυτής έσώζετο επί του Παυσανίου.

 

ΕΠΑΡΧΙΑ ΝΑΥΠΛΙΑΣ,

Διαιρείται εις τέσσαρας δήμους – Ναυπλίας, Νέας Επιδαύρου, Μινώας και Μιδείας, και περιέχει κατοίκους κατά το 1851, 12,048.

 

ΔΗΜΟΣ ΝΑΥΠΛΙΑΣ (κάτοκοι  7153)

 

Ναύπλιον, κωμ. έδρα του δήμου προϊόντα οίνος, γεώμηλα και διάφοροι όπωρα, 1 έλος το τού αγροκηπίου, 1 μέγας λιμήν, 2 δάση των μονών τού Ξηροκαστελίου και του Αυγού χρησιμεύοντα εις καυσόξυλα, φούρκας και άσβεστοκάμινα έτι δε και γυμνάσιον και τρία σχολεία δημοτικά.

(Οικίαι 800 Κάτοικοι  3300)

 

Πρόνοια, προάστειον Αρβανιτιά, λιμήν. (Οικίαι 550,  Κάτοικοι 1950)

 

Τζαφέρ Αγά, πρ. δημ. καρποι, όσπρια, βαμβάκιον, καπνος, οίνος, πέπωνες 2 μικρά ρεύματα (Οικίαι 44 Κάτοικοι 234)

Σπαΐτζίκον πρ. τά αυτά πλησίον κατ’ ανατολάς παλαιόκαστρον. (Οικίαι 24,  Κάτοικοι 145)

Τζέλον, πρ. τά αυτά, (Οικίαι 13,  Κάτοικοι 78)

Μουράταγα προϊόντα τα αυτά. (Οικίαι 15,  Κάτοικοι 72)

Χαϊδάρι, αυτά, (Οικίαι 72,  Κάτοικοι 309)

Κατσίγρι, πρ. τά αυτά, προς το βορειανατ. παλαιόκαστρον, και προς δυσμάς λόφος έχων ύψος 204 γαλλομέτρων και επ’ αυτού μονή του

Προφήτου Ηλιού. (Οικίαι 28,  Κάτοικοι 145)

Κοφίνι πρ. τά αυτά 2 μικρά ρεύματα χειμερινά, (Οικίαι 56,  Κάτοικοι 275)

Κούτσι, πρ. τά αυτά, 1 μικρον ρεύμα, (Οικίαι 40,  Κάτοικοι 200)

Αρεια πρ. τά αυτά, (Οικίαι 34,  Κάτοικοι 162)

Τίρυνς άγροκήπιον, νέα Τί ρυνς αποικία Παβαρική,

Απόβαθρα, Κατόγλι, Μπουλμούσι, Μερζέ, Μιαούλη, Μονή Καρακαλά διατηρουμένη. – Θέσεις αγροτικαί

 

ΔΗΜΟΣ ΜΙΝΩΑΣ, ΔΗΜΟΣ ΜΙΝΩΑΣ, Κάτοικοι 291

 

Ν. Α. Τολόν και λιμήν έδρα του δήμου. Εις τολών υπάρχει φυλακείον υγειονομικόν και έτερον φυλακείον τελωνειακών, παρά το Τολόν ανατολ, υπάρχουσιν ερείπια ελληνικού οχυρώματος.

Hρια, Κάνδια. Σουλινάρι, θέσις αγροτική

 

ΔΗΜΟΣ ΜΙΔΕΙΑΣ, Κάτοικοι 2804

 

Μέρμπακα, έδρα τού δήμου  (Οικίαι 106, Κάτοικοι  546)

Χέλι, ού πόρρω του χωρίου προς το νοτιδυτ. υπάρχει έλληνικόν παλαιόκαστρον. (Οικίαι 138,  Κάτοικοι 924)

Πλατανίτη, επί της δημοσ οδού. (Οικίαι 28,  Κάτοικοι 144)

Αϊδίν-μπη, επί της δημοσ. οδού. (Οικίαι 29,  Κάτοικοι 133)

Παναρίτη. (Οικίαι 26,  Κάτοικοι 94)

Γκέρμπεσι. (Οικίαι 25,  Κάτοικοι 117)

Δενδρά, ελληνικά ερείπια πλησίον κατ’ ανατολάς. (Οικίαι 24,  Κάτοικοι 107)

Δούσι Μπάρδι. (Οικίαι 15,  Κάτοικοι 50)

Μάνεσι. (Οικίαι 22,  Κάτοικοι 101)

Πουλακίδα. (Οικίαι 39,  Κάτοικοι 194)

Ανιφί, επί της δημοσ. οδού   (Οικίαι 72, Κάτοικοι 366)

Μαριανόν.

Μονή Ταλαντίου διαλελυμ. και Καλύβια Μερκουρίου.

Μονή Αγ. Θεοδώρου ώσαύτ

 

ΔΗΜΟΣ ΝΕΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ.

 

Νέα Επίδαυρος, έδρα του δήμου προϊόντα δημητριακοί καρποί, βαμβάκιον, έλαιον, οινος, λεμόνια, όπωρα παντός είδους κατά μικράς ποσότητας, 1 ποταμός χρήσιμος, 1 μικρόν έλος, 1 μικρόν δάσος θάμνων. (Οικίαι 184,  Κάτοικοι 869)

 

Παλαιά Επίδαυρος, πρ. δημητρ. καρποί, βαμβάκιο, οινος, έλαιον, όσπρια και είδη τινά όπωρών προς χρήσιν τών  κατοίκων, 1 ποτ. μέγας χρήσιμος, 1 λίμνη μικρά άχρηστος, 1 μικρόν έλος, 1 λιμήν μικρός, 1 δάσος μικρών εκ πευκών και θάμνων. (Οικίαι 45,  Κάτοικοι 233)

 

Aδάμι, πρ. δημ. καρποί, καπνός, έλαιον, αμύγδαλα δάσος μικρόν εκ θάμνων κατ’ άνατολάς όρος έχον ύψος 766 γαλλομέτρων, (Οικίαι 21,  Κάτοικοι 150)

 

Λιγουριόν, πρ. δημι καρποί, βαμβάκιον, καπνός, όσπρια, οινος, έλαιον, παντός είδους όπωραι κατά μικράς ποσότητας, 2 ποτε μικροί χρήσιμοι, 1 δάσος μικρών εκ πευκών και θάμνων. Oύ πόρρω του Λιγουρίου προς το νοτιανατολικόν σώζονται τα λείψανα του ναού του Ασκληπιού και του παρ’

αυτώ θεάτρου, η θέσις του ναού και μέχρι τούδε υπό την ονομασίαν το ιερόν γνωρίζεται.  (Οικίαι 81, Κάτοικοι 496)

καλύβια Δημίνης.

Μονή Ταξιαρχών, διατηρ.