Η τελετή του Ευαγγελισμού & η απογοήτευση του αγωνιστή

 

Άγιος Γεώργιος, Ναύπλιο, Leo von Klenze, 1834

Ναύπλιον, 26 Μαρτίου

Συγκεκινημένος έλαβα την πρός την Μητρόπολιν του Ναυπλίου άγουσαν, ιν’ άκούσω τήν επί επετείω τής ανεξαρτησίας τής ‘Ελλάδος μέλλουσαν νά ψαλή δοξολογίαν. Άλλ’ είθε νά μή παρευρισκόμην ! ’Εκεί με περιέμενεν ή άπογοητευσις έκεί μέ περιέμενεν οίκτρόν θέαμα τής σημερινής τών Ελλήνων καταπτώσεως.

 

Μετά τούς εν τέλει καί τούς κυρίους προξένους τών ξένων δυνάμεων δειλώ τω βήματι καί οίονεί έννοών την καταφρόνησιν, ην έμελλε νά υποστή, είσηρχετο γηραιός αγωνιστής, φέρων τήν φουστανέλλαν καί τόν σταυρόν του άγώνος. Φεύ ! όμως. ’Εν τη τελετή, ή όποία γίνεται άποκλειστικώς δι’ αυτόν, είχε τήν τελευταίαν θέσιν. Ουδείς τών έν τέλει παρευρισκομένων ήννόησε νά δώση τήν θέσιν ήν ώφειλε νά έχει ο αγωνιστής, όστις δακρύων καί σείων τήν κεφαλήν άπεχώρησεν εις το άκρον τής έκκλησίας, ενθυμούμενος ευτυχεστέρας καί ένδοξοτέρας τής σημερινής ημέρας. Πόσον μικρά όμως ήτο ή ταπείνωσις αυτή, δυστυχή άγωνιστά, απέναντι τής ταπεινώσεως, τήν όποίαν μετ’ ολίγον έμελλες νά υποστής όχι μόνον σύ, αλλά καί αί ίεραί σκιαί του Ρήγα μας, του Πατριάρχου μας, του Γερμανού μας, του Βότσαρη μας, του Καραϊσκάκη μας, του Κολοκοτρώνη μας, τού Νοταρά μας καί τών λοιπών μεγάλων άνδρών τών συνεργησάντων εις τήν άπελευθέρωσιν τής μικράς μας πατρίδος.

 

Ή εορτή, έν ή ουδέ λέξις έπρεπε νά γίνηται περί βασιλέων, ους άλλως σέβομαι ώς βασιλείς του τόπου μου, μετεβληθη χάρις τω φιλοβασιλικωτάτω άρχιερεί Άργολίδος κ. Νικάνδρω Δελούκα εις όλως βασιλικήν. Μίαν καί μόνην φοράν υπό τής θρηνώδους καί έρρινου φωνής διακόνου τίνος έμνημονεύθησαν οί γίγαντες άγωνισταί, ενώ … ό άρχιερεύς ουδόλως ήξίωσε νά ζητωκραυγάσω υπέρ του έθνους, υπέρ τής ελευθερίας, αλλά μόνον υπέρ του βασιλέως, τής βασιλίσσης, του διαδόχου, τών βασιλοπαίδων, λησμόνησας άτυχώς τούς μαγείρους τών άνακ,τόρων.

 

Μόνος ό Παναγιώτης Φαρμακόπουλος είς τάς ζητωκραυγάς τού άρχιερέως υπέρ τών βασιλέων άπήντησε διά ζητωκραυγήν υπέρ τής ελευθερίας, τής πατρίδος, του εθνους, άλλ’ όλίγισται φωναί συνώδευσαν τήν φωνήν του, φωνήν ήτις έν ονόματι τής ελευθερίας διεμαρτύρετο κατά τών ασεβειών του άρχιερέως.

 

Ω εάν οί άγωνισταί έγνώριζον ότι μετά πεντήκοντα έτη ήθελεν εύρεθή αυλοκόλαξ αρχιερεύς καταπατών τήν ίεράν των μνήμην έν Ναυπλίω, έν τώ παλλαδίω δηλαδή τής έλευθερίας, ουδέποτε ήθελον φονευθή έπί τών έπάλξεων του Παλαμηδίου, ίνα έλευθερώσωσι χώραν, έν ή μετά μίαν μόλις πεντηκονταετηρίδα θά ήσέβουν τόσον αισχρώς προς αυτούς.

 

Μηδενιστής

 

Πηγή  “ΜΗ ΧΑΝΕΣΑΙ” 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 1883