ITHAQUE – LE PÉLOPONNÈSE – TROIE

ΙΘΑΚΗ – ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ – ΤΡΟΙΑ

RECHERCIES ARCHÉOLOGIQUES

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ

PAR HENRY SCHLIEMANN – 1869

Περίπου δύο το απόγευμα, πήρα τη δημόσια άμαξα, η οποία πήγαινε στο Ναύπλιο, και σταμάτησα στο δρόμο, επτά χιλιόμετρα από το Άργος και τρεισήμισι χιλιόμετρα από το Ναύπλιο, στην ακρόπολη της Τίρυνθας, που βρίσκεται στο οροπέδιο ενός μικρού λόφου και περιβάλλεται από τοίχους ύψους 8 έως 12 m πολύ παχύ και πάχους 8 έως 9 μέτρων. Αυτοί οι τοίχοι είναι κατασκευασμένοι από μεγάλες τραχιές πέτρες…

…Συνέχισα τον δρόμο μου, μόνος και με τα πόδια με κατεύθυνση το Ναύπλιο, που ονομάζεται στα Ελληνικά Ναυπλία και στα Ιταλικά Napoli di Romagna, και έφτασα σε μια ώρα μπροστά από την πύλη της πόλης, η οποία διακοσμείται  από το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου. Στο δρόμο μου προς το ξενοδοχείο, πέρασα μπροστά από αρκετές κρήνες, με τουρκικές επιγραφές.

Το ατμόπλοιο είχε μόλις φύγει για τον Πειραιά, και έπρεπε να περιμένω μια εβδομάδα για το επόμενο…

…Ο βράχος απότομος και απομονωμένος μπροστά από το Ναύπλιο ονομάζεται μέχρι σήμερα Palamède. Στην κορυφή αυτού του βράχου, που υψώνεται 240 μέτρα πάνω από το επίπεδο

της θάλασσα, είναι ένα μεγάλο φρούριο, χτισμένο από τους Ενετούς, απρόσιτο από όλες τις πλευρές, εκτός από ένα σημείο προς τα ανατολικά, όπου ο βράχος συνδέεται σαν αλυσίδα από βραχώδεις λόφους. Λόγω της θέσης του, που φαίνεται απόρθητο, ονομάζεται Γιβραλτάρ της Ελλάδας. Οι οχυρώσεις είναι τεράστιες, αλλά πολύ άσχημα διατηρημένες, και η φρουρά μειώνεται σε περίπου τριάντα στρατιώτες.  

Με την άδεια του Φρουραρχείου Ναυπλίου είδα την αυλή της φυλακής του Παλαμηδίου, με τα πολλά χωρίσματα, όπου εκεί οι κρατούμενοι παίρνουν τον αέρα τους μια φορά την ημέρα με τη σειρά.

Ήταν πέντε η ώρα το απόγευμα, και όλοι οι κρατούμενοι είχαν ήδη κάνει τη βόλτα τους, αλλά ο περίπατός τους ήταν οδυνηρός λόγω μεγάλων αλυσίδων που φορούσαν στα πόδια τους. Η εμφάνισή τους, μου τράβηξε την προσοχή και πλησίασα προς αυτούς, για μια πιο προσεκτική ματιά. Πέντε άντρες πλησίασαν προς το μέρος μου και με ρώτησαν αν έχω κάποιο βιβλίο ή εφημερίδα να τους δώσω. Είχα τυχαία ένα βιβλίο του Alexandre Soutzos. Βιάστηκα να τους το δώσω, ως δώρο, για να τους ευχαριστήσω, και έκπληκτος είδα πως το κρατούσαν ανάποδα. Άρχισα να αμφιβάλλω για τις γνώσεις τους και αν μπορούσαν να το διαβάσουν. Δεν ήθελα να ξεκινήσω τέτοια κουβέντα από φόβο μήπως νομίσουν ότι θα τους το πάρω. Έτσι τους ρώτησα τί έκαναν και μπήκαν στη φυλακή.

“Σας ορκιζόμαστε”, είπαν όλοι με μια φωνή, “είμαστε εδώ παρά τη θέλησή μας”. “είμαστε απολύτως αθώοι γιατί είμαστε ειρηνικοί βοσκοί και δεν κάναμε κανένα κακό σε κανέναν.”

“Αλλά δεν φυλακίζετε έντιμους ανθρώπους”, τους λέω, “πρέπει λοιπόν να έχετε προσβάλει σοβαρά την κοινωνία, για να σας έχει τιμωρήσει τόσο σκληρά.” Τους προέτρεψα να διαβάσουν το βιβλίο και έφυγα. Ο αξιωματικός που με συνόδευε μου είπε ότι αυτοί οι πέντε άντρες ήταν διάσημοι ληστές που είχαν κριθεί ένοχοι για πολλές δολοφονίες και έχουν καταδικαστεί σε θάνατο, ποινή που θα εκτελεστεί σε λίγες ημέρες.

Στην ίδια την πόλη υπάρχει ένα δεύτερο φρούριο που ονομάζεται Acro-Nafplion. αλλά δεν είναι αρκετά σημαντικό πια.

Πέρασα με βάρκα τον Κόλπο του Ναυπλίου και έφθασα στην άλλη πλευρά, σε ένα μέρος που ονομάζεται  (οι Mύλοι), για να επισκεφθώ το διάσημο από το μύθο του Ηρακλή, έλος της Λέρνης. 

Είναι μια πολύ μικρή λίμνη, η οποία απέχει 4oo μέτρα από την ακτή, στη μέση ενός έλους περίπου τριών χιλιομέτρων. Η μικρή λίμνη είναι στρογγυλή και έχει διάμετρο μόνο 10 μέτρα. Καθώς δεν καταφέραμε ποτέ να βρούμε τον πυθμένα, ακόμη και με τους ανιχνευτές, έχει μια φήμη στη χώρα ότι είναι απύθμενος. Από αυτήν τη λίμνη ξεκινά ένας μικρός ποταμός, ο οποίος χωρίζεται σε μικρούς παραπόταμους, και ρέει στη θάλασσα. Το νερό έχει μόνο δεκαέξι βαθμούς θερμοκρασία και επομένως εμφανίζεται πολύ κρύο, λαμβάνοντας υπόψη και τη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας. 

Ολόκληρο ο βάλτος καλύπτεται από πλούσια βλάστηση με δέντρα, θάμνους και και σμήνη με δηλητηριώδη φίδια, έτσι ότι δεν μπορεί κανείς να μπει χωρίς κίνδυνο.

Πολύ κοντά σε αυτό το έλος βγαίνει ο ποταμός Erasinos Mont Chaon, και μπαίνει στον κόλπο γυρίζοντας πολλούς μύλους. 

Έφυγα από το Ναύπλιο στις 28 Ιουλίου, στις μία το πρωί, με το ατμόπλοιο Ionia, και φτάσαμε στις επτά στην Ύδρα, όπου σταματήσαμε για αποβίβαση επιβατών και μεταφορά άλλων…