Η περιοχή μας στον λατινικό κώδικα Urbinas 277

To 1395, έναν αιώνα μετά από τον Vaticanus Urbinas Gr. 82 που ετοίμασαν ο μοναχός Μάξιμος Πλανούδης και ο τέως Πατριάρχης Αλεξανδρείας Αθανάσιος, ο αυτοκράτορας Μανουήλ Β’ Παλαιολόγος στέλνει τον λόγιο Εμμανουήλ Χρυσολωρά στη Βενετία, προκειμένου να ζητήσει βοήθεια για την αντιμετώπιση των Οθωμανών. Ο Χρυσολωράς επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη με έναν μαθητή του, τον Τοσκάνο Jacopo D’ Angelo da Scarperia (Jacopus Angelus). Δύο χρόνια μετά πηγαίνει στη Φλωρεντία με τον Jacopo d’Angelo, καλεσμένος από τους εκεί ευγενείς για να διδάξει τα ελληνικά. Έτσι πήρε μαζί του βιβλία που είχε μεταφράσει στα λατινικά, ανάμεσα στα οποία ήταν και ο κώδικας Urbinas Gr. 82. 

Έτσι ξεκινά να μεταφράζεται στα λατινικά η Γεωγραφία, στην αρχή από τον Χρυσολωρά, και στη συνέχεια από τον Jacopo d’Angelo, και ολοκληρώνεται το 1406. Τα χειρόγραφα αυτά στα ελληνικά και λατινικά, άλλαξαν πολλά χέρια στο πέρασμα των ετών και κατέληξαν, το 1657, στο Βατικανό όπου και δωρήθηκαν από τον Guidobaldo, δούκα του Ουρμπίνο.

 

Ο λατινικός κώδικας Urbinas 277, συντάχθηκε μετά από παραγγελία του Federigo Montefeltro του Ουρμπίνο από τον Vespasiano da Bisticci το 1472, και αποτελεί αντιγραφή του Jacopo d’Angelo. Το χειρόγραφο αυτό περιλαμβάνει 27 έγχρωμους χάρτες διακοσμημένους από τον Pietro del Massaio, όπου τα τοπωνύμια και οι τίτλοι είναι γραμμένα στα λατινικά.

Είναι δίστηλος και οι συντεταγμένες είναι γραμμένες με αραβικούς αριθμούς. Όπως είπαμε είναι έγχρωμοι με αρκετές λεπτομέρειες, όπου η θάλασσα και τα ποτάμια έχουν μπλε χρώμα και τα βουνά καφέ. 

 

Στο τέλος του κώδικα κυριαρχούν νέοι χάρτες, χωρίς συντεταγμένες, με διαφορετική σχεδίαση, με τον τίτλο “Νέα περιγραφή” της Ισπανίας, Γαλλίας, Ιταλίας της Αιγύπτου αλλά και της Πελοποννήσου (που θα την παρουσιάσουμε σε επόμενη δημοσίευση) και της Κρήτης αλλά και χάρτες (τοπογραφικά) σημαντικών πόλεων της εποχής, όπως Βενετίας, Μεδιολάνων, Φλωρεντίας, Ρώμης, Κωνσταντινούπολης, Δαμασκού, Ιερουσαλήμ, Αλεξάνδρειας και Καϊρου.