Η πρώτη «θεατρική παράσταση», δόθηκε στο Ναύπλιο το 1826!!!
“Στα σαλόνια των πολιτευτών και των οπλαρχηγών της εποχής συζητούσαν «περί των εν τη λοιπή ελευθέρα και δούλη Ελλάδι συμβαινόντων. Έστιν ότε αλλά πολύ σπανίως την μονοτονίαν αυτήν των πολιτικών συζητήσεων διέκοπτε η απαγγελία ποιημάτων στρεφομένων περί τα κατορθώματα των υπέρ της ελευθερίας μαχομένων τότε ηρώων… Τα παθήματά των, άτινα διεκτραγώδουν ανά τας οδούς και τας ρύμας και τα γνωσθέντα καθ’ άπαντα τον πεπολιτισμένον κόσμον ανδραγαθήματά των ενέπνευσαν είς τινα του Ναυπλίου κυρίαν, Ευανθία Καΐρη, το πρώτον πατριωτικόν δράμα, το οποίον εγράφη αλλά και εξεδόθη κατά την διάρκειαν της Ελληνικής Επαναστάσεως. Το έργον φέρει τον τίτλον «Νικήρατος», εγράφη δε τον Ιούνιον του 1826…» (Ιστορία Νεοελληνικού Θεάτρου, Ν. Λάσκαρη).
Να σημειώσουμε ότι το έργον ήταν μια απλή αφήγηση των γεγονότων του Μεσολογγίου, μόνο που η Ευανθία Καΐρη είχε αλλάξει τα ονόματα των δρώντων προσώπων. Αργότερα το έργο «Νικήρατος» επανεκδόθηκε διορθωμένο από την Ελπίδα Ι. Κυριακού και παίχτηκε στη Σύρο από ερασιτέχνες το 1830 από τον πρώτο ελληνικό θίασο, και στη συνέχεια από το θίασο Μιχαλόπουλου. Από ερασιτέχνες και πάλι παίχτηκε στο Μεσολόγγι και στην Άνδρο στην «Καΐρειο» σχολή.
Όμως το συγκεκριμένο έργο δεν έχει μόνο μία πρωτιά για το Ναύπλιο αλλά δύο ή μάλλον τρείς!!!
Εκτός, από την πρώτη “θεατρική παράσταση” το συγκεκριμένο έργο αποτελεί το πρώτο τυπωμένο ελληνικό θεατρικό έργο για την Ελληνική Επανάσταση και αυτό στο Ναύπλιο και μάλιστα από γυναίκα συγγραφέα “Ελληνίδος τινός” όπως αναφέρει το εξώφυλλο του βιβλίου και συγκεκριμένα από την Ευανθία Καΐρη.
Σχετικά με του που έγραψε η συγγραφέας το έργο υπάρχουν τρεις απόψεις.
Η πρώτη σύμφωνα την ένδειξη της εισαγωγής ότι το έργο γράφτηκε στην Άνδρο, όπου πιθανότατα έφτασαν
πρόσφυγες μεσολογγίτες.
Η δεύτερη σύμφωνα με τον Ν. ΛΑΣΚΑΡΗ: (Ιστορία του Νεοελληνικού Θεάτρου, τόμ. I, σελ. 257) που υποστηρίζει
ότι ο «Νικήρατος» γράφτηκε στο Ναύπλιο, όπου «ως ήτο επόμενον κατέφυγον και οι μετά την καταστρεπτικήν
αλλ’ ένδοξον του Μεσολογγίου πτώσιν διασωθέντες αρχηγοί και στρατιώται της ηρωικής εκείνης φρουράς. Τα
παθήματά των, άτινα διεκτραγωδούν ανά τας οδούς και τας ρύμας και τα γνωσθέντα καθ’ άπαντα τον πεπολιτισμένον κόσμον ανδραγαθήματά των, ενέπνευσαν εις τινα του Ναυπλίου κυρίαν, ήτις, καίτοι μετριοφρόνως
εκρύφθη υπό την ανωνυμίαν, εγνώσθη κατόπιν ότι ήτο η Ευανθία Κάΐρη […]»
Και η τρίτη σύμφωνα τον Δ.Ι. ΠΟΛΕΜΗ, που υποστηρίζει ότι την περίοδο 1824-1839 η Ευανθία Καΐρη, βρισκόταν στην Σύρο.
Όπου και αν βρισκόταν, φαίνεται ότι υπήρξε αυτήκοος μάρτυρας αφηγήσεων και άμεσων ειδήσεων.
Παρόμοιο άρθρο