ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ – ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΝΕΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Στις παλιές καὶ ἀξέχαστες πατρίδες, οἱ ἀδελφοί μας Ἕλληνες πρόσφυγες, εἶχαν πολλούς και μεγαλοπρεπείς Ἱερούς Ναούς. Ἐκεῖ μέ εὐλάβεια και πίστη ἐλάτρευαν τὸν Τριαδικό Θεό καί ἐτιμοῦσαν τους Αγίους Του. Μὲ τὸν ἐκκλησιασμό και την συμμετοχή τους στα ιερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ἁγιάζονταν, ἔπαιρναν δύναμη καί ἀντι μετώπιζαν τα διάφορα προβλήματά τους καί τίς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς τους.

Αυτές τις ηθικές καταβολές εἶχαν, ὅταν ἦλθε ἡ μαύρη με ρα, πού ξεριζώθηκαν, ἀπό τίς ἑστίες τους. Ἔχασαν καὶ ἄφησαν τά ὑπάρχοντά τους ἐκεῖ, ἀλλ᾿ ἐκουβάλησαν μαζί τους «ἀνόθευτη τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση». Εφεραν τον δυναμισμό, τήν πνοή τοῦ μικρασιατικοῦ ἀέρα, τὴν ἀθάνατη ψυχή τους, πού ἔμεινε πιστή κι᾿ ὀλόρθη μπρός στο δυνάστη.

Έφθασαν στήν μητέρα Ελλάδα, στο Ναύπλιο, πονεμένοι, πεινασμένοι, ρακένδυτοι, ἀλλά ψυχικά καὶ ἠθικά δυνατοί, με τὰ ἐφόδια που περιέγραψα προηγουμένως, τα οποία τους βοήθησαν νά ἐπιζήσουν και να μεγαλουργήσουν.

Μετά τήν ἐπίλυση μόνιμα τοῦ στεγαστικού τους προβλή ματος, μέ τήν ἐγκατάστασή τους στα νεόκτιστα σπίτια τους, στο συνοικισμό τους «Νέον Βυζάντιον», το δεύτερο κατά προτεραιότητα πρόβλημά τους, ἦταν ἡ ἀπόκτηση δικοῦ τους Ι. Ναοῦ. Στήν ἀρχή, και προσωρινά, εξυπηρετοῦντο στις λατρευτικές τους ανάγκες, στην τότε ἐνορία του Αγίου Σπυρίδωνος Ναυπλίου καί ἀργότερα, πού ἐγκαταστάθηκαν στο συνοικισμό, στὴν ἐνορία Εὐαγγελίστριας, της Πρόνοιας, χωρίς παράλληλα να σταματούν τίς ἐνέργειες, για την ἀπόκτηση τοῦ δικοῦ τους Ναοῦ.

Μιά Μεγάλη Παρασκευή, κατά την περιφοράν τοῦ Επιταφίου καί τήν τέλεση δέησης, ἀπό τόν Ἱερέα της Εὐαγγελίστριας ἀείμνηστο Θεόδωρο Δρίτσα, στην Πλατεία καὶ στὸ χῶρο πού είναι σήμερα ὁ Ι. Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἔλαβαν τήν ἀπόφαση, ὅλοι, τό ταχύτερο να κάνουν την περιφορά ἀπ’ τό Ναό τους και μέ δικό τους Ἐπιτάφιο. Καί πράγματι ξεκινοῦν μέ δραστη ριότητα ἀξιοθαύμαστη, γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ πόθου τους.

Μέ αἴτησή τους, ἀπό 10-5-1946, πρός τόν τότε ἀείμνηστο Μητροπολίτη Χρυσόστομο, ὑπογραφομένην ἀπό 81 χριστιανούς πρόσφυγες τοῦ συνοικισμοῦ, ζητοῦν τήν σύσταση Ἐρανικῆς Ἐπιτροπῆς «πρός ἐξεύρεσιν τῶν ἀναγκαιούντων δαπανῶν ἀνοικοδομήσεως..», ὡς μέλη τῆς ὁποίας προτείνουν τούς: 1) Ἰάκωβον Κυριαζόγλου, 2) ᾿Αχιλλέα ᾿Αριτζήν, 3) Γεώργιον Ἐμμανουηλίδην, 4) Ἰωάννην Παραπονιάρην, 5) Χαράλαμπον ᾿Αλεξιάδην, 6) Σάββαν ᾿Αντωνιάδην, 7) Εὐ στράτιον Γόσιαν, 8) ᾿Αντώνιον Ραφαηλίδην, 9) Νικόλαον Γεωργόπουλον, 10) Μιχαήλ ᾿Αβραμίδην, 11) Χρῆστον Ἐμμα νουήλ, 12) Δημήτριον Πρέσβελον, 13) Νικόλαον Βαλασάκην, 14) Νίκον Καζανάκην, 15) Ἰωάνναν Βαρκάντζαν, 16) Πελα γίαν Βασιλειάδου, 17) Μάλαμαν Πανουσοπούλου, 18) Ἑλέ νην Μπότσου, 19) Ἑλένην Παπαδοπούλου, 20) Ὄλγαν χατζηϊορδάνου, 21) Οὐρανίαν Κοκκίνου, 22) Χρυσούλαν Ζαχαριάδου καί 23) Φωτούλαν Γεωργοπούλου.

Μετά τήν ἔγκριση καί τόν διορισμό τῆς Ἐρανικής Ἐπιτροπῆς, οἱ ὑπογράφοντες τὴν αίτηση συγκεντρώθηκαν. στο τότε Καφενείο τοῦ Ἰακώβου Κυριαζόγλου (σήμερα πολυκατοικία των κληρονόμων του) καὶ μὲ ψηφοφορία, ἐξέ λέξαν, ἐκ δραστηρίων προσώπων, Ἐπιτροπήν, τὴν ὁποίαν ὀνομάζουν «Ἐκτελεστικὴν Ἐπιτροπήν», που θα ἔχῃ τὴν εὐθύνη ὅλων τῶν ἐνεργειῶν καὶ ἐργασιών, καθώς και την διαχείριση των χρημάτων, για το κτίσιμο τοῦ Ναού.

Ἡ Ἐπιτροπὴ αὐτή ἀπετελέσθη ἀπό τούς Μιχαηλ Παπαδόπουλον, Πρόεδρον, Δημήτριον Κατσούλην, ταμίαν, Νικόλαον Χατζηϊορδάνου, γραμματέα, Νικόλαον Βαλα σάκην, Νικόλαον Βασιλειάδην, Ευάγγελον Σαγκιώτην καὶ Κων/νον Πανουσόπουλον, μέλη.

Ἡ Εκτελεστική Επιτροπή ἀνέθεσε τὴν ἐκπόνηση και σύνταξη της μελέτης καί τῶν σχεδίων ἀνεγέρσεως τοῦ Ἰ Ναοῦ, στό Μηχανικό ἀείμνηστο Μιχαήλ Μπουγάδην την δε ἐκτέλεση τοῦ ἔργου, στόν Ἐργολάβο ἀείμνηστο Παῦλον Καζαντζόγλου. Πρέπει για την ιστορία να σημειώσω, ὅτι ὁ ἔμπειρος αὐτός ἐργολάβος, πρόσφυγας, πιστός χριστιανός καί καλός οἰκογενειάρχης, ἀνέλαβε μέ τόσο ζῆλο καὶ ἐνδια φέρον τό ἔργο ἀνοικοδόμησης, σάν νά ἔκτιζε τὸ σπίτι του. Καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά σχεδόν ἀφιλοκερδῶς. ῎Ας εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του καί ὁ Θεός, πρεσβείαις τῶν ῾Αγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἄς τόν ἀναπαύῃ καὶ ἄς τὸν ἀνταμείβη, γιά ὅσα ἔκανε γιά τήν ἀνέγερση τοῦ Ἰ. Ναοῦ του.

Τὸ ὄνειρο τῶν συμπαθῶν κατοίκων ἀρχίζει σιγά-σιγά να πραγματοποιεῖται. Κυριακή της Πεντηκοστῆς (28-5-1950). Μεγάλη ἡμέρα. Ἡμέρα πού ἑορτάζεται η ίδρυση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στή γῆ. Τὴν ἡμέρᾳ αὐτή, ἀσφαλῶς όχι τυχαία, γίνεται μὲ τὸν καθιερωμένο Αγιασμό ή θεμελίωση τοῦ Ναοῦ, ἐπ᾿ ὀνόματι τῶν Βυζαντινῶν Αὐτο κρατόρων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, Θεοστέπτων Βασιλέ ὢν καί Ἰσαποστόλων.

Οἱ ἐργασίες ἀνοικοδόμησης προχωροῦν μέ ἐνθουσιασμό, ζῆλο καὶ δραστηριότητα ἐπαινετή. Μέ λαχειοφόρους αφορές, ἐράνους κ.λ.π. φροντίζουν για την συγκέντρωση χρημάτων Πρόσωπα, ὅπως οἱ ἀείμνηστοι Εὐάγγελος Σαγκιώτης, Κων/νος Πανουσόπουλος κ.ἄ. ἁλωνίζουν κυριολεκτικά όλα τα χωριά τῆς ᾿Αργολίδος, για το σκοπό αυτό. Επίσης, ή Ἐκτελεστική Επιτροπή με απόφαση της, είχε καθιερώσει μηνιαία συνδρομή, ἐκ 5 δραχμών (εἶχαν ἀξία τότε τα χρήματα), που κατέβαλαν εὐχαρίστως καί με το παραπάνω, ὅλες οἱ οἰκογένειες τοῦ συνοικισμού. Πολλοί προσέφεραν οικοδομικά υλικά καί ἄλλα εἴδη (όπως δέρματα), που πωλοῦσαν καί συγκέντρωναν χρήματα. ῎Αλλοι ἀκόμη προσ έφεραν προσωπική εργασία στήν ἀνοικοδόμηση. Το έργο, με την συμβολή ὅλων, προχωρεῖ θεαματικά…
Οταν, ὕστερα ἀπό καιρό, ἔγινε ὁ τροῦλλος και σκεπά σθηκε ὁ Ναός, με σχετικό καθαρισμό καί εὐπρεπισμό του χώρου του εσωτερικά, ἄρχισε ἡ τακτική τέλεση της Θείας Λειτουργίας, ἐκ περιτροπῆς, ἀπό τόν Ἱεροκήρυκα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Δεληγιαν νόπουλο, μετ᾿ ἔπειτα Μητροπολίτη Αργολίδος καί ἀπὸ τοὺς τότε Ἐφημερίους Εὐαγγελιστρίας καί ῾Αγ. Τριάδος Προνοίας, ἀειμνήστους Ἱερεῖς Γρηγόριο Πετρουλᾶ καί Νικόλαο Σαγκιώτη.

Πηγή
Οι αξέχαστες πατρίδες & ο προσφυγικός συνοικισμός “Νέον Βυζάντιον” Ναυπλίου