Νέα Ελλάδα – Jeune Grece
La jeune Grèce / Marie Anne de Bovet
1897
Αυτό που εμείς καλούμε Napoli di Rοmania, πιθανώς σκέφτηκαν οι Ενετοί ότι υπάρχει ομοιότητα με τον κόλπο της Νάπολης, έχει το ελληνικό όνομα Ναύπλιο.
Η πόλη του Ναυπλίου, γυρίζει πεισματικά την πλάτη της, στον κόλπο, κουρασμένη, ανάμεσα σε ένα βραχώδη τείχος που φράζει τη θάλασσα και μπροστά της ανοίγεται μια εύφορη εξοχή προς την Τίρυνθα.
Οι δρόμοι, στενοί και σκοτεινοί με καφενεία και καταστήματα, με παλιά μικρά σπιτάκια, βαμμένα με κόκκινο ξεθωριασμένο χρώμα, διώροφα που στηρίζονται από ξύλινες δοκούς. Ο κάτω όροφος δεν φωτίζεται, ούτε αερίζεται αρκετά.
Γύρω από την Πλατεία Συντάγματος, σκιασμένα από δύο πεύκα και δύο πλατάνια, υπάρχουν τα δύο μέτρια τοπικά ξενοδοχεία, ένα στρατόπεδο, στη μαύρη πρόσοψη του οποίου είναι ενσωματωμένο το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου, και τα παλιά, βρώμικα και ερειπωμένα κτίρια ενός στρατιωτικού σωφρονιστηρίου.
Μικρή επαρχιακή πόλη με μέλλον θαμπό, χωρίς ορίζοντα, σε μια φρικτή ρουτίνα, με ελάχιστα επαγγέλματα, και χωρίς διασκέδαση. Οι καφετέριες είναι πάντα γεμάτες, ο περίπατος χωρίς σκοπό αποκλειστικά ανδρικό προνόμιο. Ο σταθμός είναι επίσης ένας άλλος τόπος συνάντησης, που φτιάχτηκε μέσα σε ένα μεγάλο κενό χώρο, στους πρόποδες των οχυρώσεων, για να αποτελέσει τη μεγάλη είσοδο στην πόλη.Είναι εκεί, που τις Κυριακές, παίζεται στρατιωτική μουσική.
Κάθε μέρα, όταν η ζέστη έχει πέσει, κάνουμε μια βόλτα στο δρόμο προς το Άργος, με τις όμορφες λεύκες με τα ασημί κλαδιά τους ανάμεσα στα έλη και στους χαρούμενους οπωρώνες που αναδύονται στην κορυφή των λόφων, (αμπελώνες και ελαιώνες), τα παρεκκλήσια, ερημητήρια, μοναστήρια, των οποίων οι λεπτές καμπάνες χτυπούν.
Πηγαίνουμε και αναπνέουμε την αύρα της θάλασσας στη μεγάλη πέτρινη προκυμαία. Η αξιοθαύμαστη θέα αγκαλιάζει το βαθύ λιμάνι, στο κέντρο του, το Φρούριο Μπούρτζι, απομονωμένο στον ύφαλο του στην άκρη του νερού, όπου ο δήμιος κατοικεί μακριά από τους άντρες. Μπροστά μας τα βουνά, ο ορεινός όγκος της Αρκαδίας και της Λακωνίας όπου πρόκειται να πάμε, και προς τα ανατολικά.
Το πρωί, κάτω από τον έντονο ήλιο, κοντά στο Πάσχα, (μπορεί να είναι δική μας η ημέρα του Αγίου Ιωάννη), η ημέρα είναι εκθαμβωτική, περπατάμε κατά μήκος του τεράστιου τείχους από κόκκινο γρανίτη, με φραγκοσυκιές, στεμμένο με προμαχώνες και σκαλοπάτια, που προσκολλώνται στο βράχο. Το γαλάζιο του ουρανού και το γαλαζοπράσινο της θάλασσας, ο χρυσός του φωτός, η αιματηρή σκουριά του γκρεμού, το μακρινό μοβ των βουνών, το αστραφτερό λευκό των χιονιών, το έντονο πράσινο της αργολικής πεδιάδας – μια ζωντανή πολυφωνία χρωμάτων που εκρήγνυται μπροστά σου.
Το Ναύπλιο ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας. Κοντά στο οπλοστάσιο, σε μια ερημική πλατεία βρίσκεται,λυπημένο, το παλάτι ασβεστωμένο με κίτρινο, κατοικία του νομάρχη του Αρσολίδη – αυτό που θα αποκαλούσαμε Νομαρχία – είναι το πρώην σπίτι του Καποδίστρια. Αργότερα παλάτι του Βασιλιά Όθωνα μέχρι να γίνει πρωτεύουσα της Ελλάδας η Αθήνα. Η δολοφονία του Καποδίστρια από τον Μαυρομιχάλη και γενικότερα τα έντονα πάθη της εποχής εξηγούν γιατί κλήθηκε ένας ξένος πρίγκιπας. Αν ο Βαυαρός απέτυχε, ο Δανός διάδοχος τα καταφέρνει αρκετά καλά.
…
