Resa di napoli di romania 1540 Οι κάτοικοι του Ναυπλίου εγκαταλειπουν την πατρίδα και καταφεύγουν στη Βενετία
1540 – οι κάτοικοι της Νάπολης της Ρωμανίας εγκαταλείπουν την πατρίδα τους για να πάνε στη Βενετία, για να αποφύγουν τους Τούρκους
Στις αρχές του 16ου αιώνα, ενώ τα ευρωπαϊκά κράτη απασχολούνται με το ποιός θα έχει τον έλεγχο της ιταλικής χερσονήσου, στην Ανατολή οι Τούρκοι προχωρούσαν ανενόχλητοι στην αδυσώπητη επέκτασή τους.
Ειδικότερα, το 1499, η Βενετία είχε χάσει δύο από τα σημαντικότερα λιμάνια της Πελοποννήσου, τη Μεθώνη και την Κορώνη και η θέση της στην περιοχή είχε δυσκολέψει.
Όταν τον Σελίμ διαδέχθηκε ο γιος του Σουλεϊμάν Α’ και έστρεψε την προσοχή του στα δυτικά, τα πραγματα για τους Ενετούς, δυσκόλεψαν.
Οι Τούρκοι πολιορκούν τη Ρόδο, τα Βαλκάνια και την Κέρκυρα, ενώ ο οθωμανικός στρατός προελαύνει κατά μήκος των βορειοαφρικανικών ακτών. Συνέπεια όλων αυτών ήταν την ανατολική Μεσόγειο να την διασχίζουν σχεδόν αποκλειστικά τουρκικά πλοία που επιτίθενται αδιάκριτα σε κάθε χριστιανικό πλοίο που είχε ακόμα το θάρρος να μπει σε αυτά τα νερά.
Έτσι οι Ενετοί αποφασίζουν να επιλέξουν την μέθοδο της διπλωματίας, ζητώντας από τους Τούρκους συνθήκη ειρήνης.
Μια ειρήνη που για τη Βενετία σήμαινε την σχεδόν ολοκληρωτική παράδοση των κυριαρχιών της στο Λεβάντε και την ανατολική Μεσόγειο. Εκτός από τα ήδη κατεχόμενα εδάφη, οι Βενετοί έπρεπε επίσης να παραχωρήσουν στον σουλτάνο τις πόλεις της Νάπολης, την αρχαία Ναυπλία, στη Ρωμανία και τη Μαλβάζια. Ο Σουλεϊμάν ζήτησε επίσης την καταβολή τριακόσιων χιλιάδων χρυσών δουκάτων ως αποζημίωση για πολεμικά έξοδα.
Το θλιβερό έργο να μεταφέρει τα νέα στους πολίτες της Napoli di Romania δόθηκε στον Tommaso Mocenigo, “generalissimo da mar”. Έχοντας φτάσει στη πόλη, ενημέρωσε τις αρχές και τους πολίτες για τις συμφωνίες που έγιναν, απρόθυμα, με τον σουλτάνο, διασφαλίζοντας ότι όποιος ήθελε θα έβρισκε καλωσόρισμα στη Βενετία ως νέος πολίτης της δημοκρατίας. Πολλοί δέχτηκαν την πρόσκληση του Mocenigo, όπως ήταν φυσικό. Το να μείνουν και να πέσουν στα χέρια των Τούρκων δεν ήταν σίγουρα η καλύτερη λύση.
Και έτσι, με τα λιγοστά υπάρχοντά τους μπήκαν στα πλοία, και εγκατέλειψαν για πάντα την πόλη τους, για μια νέα πατρίδα. Αυτό απεικονίζει και ο πίνακας του Giuseppe Gatteri.