Επιστολή του Θ. Δημόπουλου*, συγγραφέα του βιβλίου “Ιστορία του Ναυπλίου”
στον Δ. Κακλαμάνο** σχετικά με τυχόν πληροφορίες για την γενέτειρά του το Ναύπλιο και την οικογένειά του,
που θα επιθυμούσε να συμπεριληφθούν στο χρονικό της πόλης, το οποίο γράφει.
24/11/1947
Ο Θεοδόσιος Δημόπουλος, συγγραφέας του έργου, ζωής για τον ίδιο, “ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ” που εκδόθηκε το 2009, από τον Δήμο Ναυπλιέων, με επιμέλεια του Γιώργου Ρούβαλη, ξεκίνησε τη συστηματική συλλογή, μελέτη και ταξινόμηση του υλικού από το 1923. Με μεθοδικότητα κια επιμονή από την δεκαετία του 1920 έως και αυτή του 1950, συνέλεγε στοιχεία και ερχόταν σε επαφή και αλληλογραφούσε, με λογοτέχνες, ποιητές, ιστορικούς, εκδότες, στρατιωτικούς, Αναπλιώτες και μη, που θα μπορούσαν να προστέσουν το παραμικρό, στην ιστορία της γενέτειράς του, το Ναύπλιο. Τον χαρακτηρίζουμε με ευκολία “Ναυπλιολάτρη”.
Ανάμεσα σε αυτούς που ήρθε σε επαφή, προκειμένου να αναζητήσει την παραμικρή πληροφορία για την ιστορία του Ναυπλίου ήταν και ο Δημήτριος Κακλαμάνος,διπλωμάτης και διευθυντής της εφημερίδας Άστυ και μετέπειτα Νέον Άστυ. Δημοσιεύουμε σήμερα, επιστολή του Θ Δημόπουλου προς τον Δ Κακλαμάνο με την οποία του κάνει γνωστή την προσπάθεια συγγραφής του βιβλίου για την ιστορία Ναυπλίου και τον παρακαλεί για αν έχει στην κατοχή του πληροφορίες ή παραδόσεις ή υλικό για να το συμπεριλάβει στην έκδοσή του βιβλίου.
Η παρακάτω επιστολή είναι ευγενική παραχώρηση από το Ψηφιακό Αρχείο Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών Α Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» – Χανιά (Φακ 05 – ΑΡ ΤΕΚΜ 109)
Έν Αθήναι τη 24 Νοεμβρίου 1947
Σεβαστέ μου κύριε Δ. Κακλαμάνη,
Με το θάρρος του συμπολίτου λαμβάνω την τιμήν να απευθυνθώ προς υμάς, τον εξέχοντα Ναυπλιέα και να σας παρακαλέσω, κατά πρώτον, όπως μου συγχωρήσετε την ενόχλησιν και την απασχόληση την οποίαν θέλω σας δώσει δια της παρούσης μου.
Έχω προς υμάς τας ιδιαιτέρας συστάσεις και παρακλήσεις εκ μέρους των ενταύθα συγγενών σας: κ.κ. Αμβροσίου Πλυτά και του υιού του Γεωργίου, οίτινες και λίαν προθύμως μου έδωσαν την διεύθυνσιν υμίν. Ομοίως εκ μέρους των συμπολιτών μου εξαδέρφων σας κ. Μίμη Πανταζοπούλου και της αδερφής του κ. Ευδοκίας Αντωνιάδου. Επιπροσθέτως ο φίλος μου και συμμαθητής μου εις το Γυμνάσιον Ναυπλίου συμπολίτης συνταγματάρχης κ. Γεώργιος Αντ. Κοντολέων, γνωστός υμών, αυτός κυρίως μου ενέπνευσε και μου επέβαλε μάλλον, την ιδέαν όπως αποτανθώ προς υμάς.
Και ήδη μετά τον ανωτέρω πρόλογον, ιδού σεβαστέ μου κ. Κακλαμάνη ο σκοπός της παρούσης μου:
Τυγχάνω τμηματάρχης του εδώ Κεντρικού καταστήματος της Τραπέζης της Ελλάδος, ασχολούμαι όμως από εικοσαετίας, κατά τας ώρας της σχόλης μου, εις την συλλογήν στοιχείων, παραδόσεων, πληροφοριών και πηγών προς συγγραφήν της ιστορίας της αγαπητής μου γεννετείρας, του Ναυπλίου, από των αρχαιοτάτων μυθικών χρόνων μέχρι των καθ’ υμάς τελευταίων.
Ο αείμνηστος συμπολίτης Μιχαήλ Λαμπρυνίδης είχεν γράψει και εκδόσει προ πεντηκονταετίας, ως γνωρίζουμε, τοιούτων ιστοριών, την “Ναυπλίαν”, έργον ομολογουμένως περισπούδαστον. Ατυχώς τα εκδοθέντα αντίτυπα αυτής ήσαν ολίγα, η πάροδος δε των ετών, εξαφάνισε ταύτα, ώστε σήμερον καθίσταται αδύνατος η εξεύρεση ουδ’ ενός.
Η μελέτη των διαφόρων πηγών, μου απήτησε μακρόν χρόνον. Ιδία δια το μετά το 1862 – όπου περατούται το σύγγραμμα του Λαμπρυνίδου – χρονικόν διάστημα, εχρειάσθη μακρά προσπάθεια, καταφυγφή εις παλιαάς Ναυπλιακάς εφημερίδας, παλαιά ιστορικά ημερολόγια και συγγράμματα, ίνα εξ αυτών σταχυολογηθώσιν ό,τι εχρειάζετο προς συμπλήρωσιν της μέχρι σήμερον ιστορίας του αγαπητού μας Ναυπλίου.
Την εργασίαν ταύτην επεράτωσα προ μηνός και ήδη ανήγγειλα δι’ όλων των αθηναϊκών εφημερίδων την λίαν προσεχή έκοδοσιν της Ιστορίας του Ναυπλίου, η εκτύπωση των παλαιών κεφαλαίων ήρχισαν από ….. ημερών.
Οπότε … εις μίαν φιλικήν συγκέντρωσιν την παρελθούσαν εβδομάδα, συνήντησα τον φίλον συμπολίτην και παλαιόν συμμαθητήν μου Συνταγματάρχην κ. Γ. Κοντολέοντα, όστις, αφού, εν αρχή, μου εξέφρασε την χαράν, τα συγχαρητήριά του δια την αποφασισθείσαν και εξαγγελθείσαν εκ μέρους μου έκδοσην της ιστορίας του Ναυπλίου, μου συνέστησε επιμόνως να προσφύγω και προς υμάς προς άγραν πληροφοριών σχετικών με το Ναύπλιον, καθόσον – κατά την γνώμην και πεποίθησην του – κατέχετε τοιαύτας πληροφορίας και δη πολυτίμους και αγνώστους, ίσως, και λόγω της εξεχούσης προσωπικότητάς σας και λόγω της τόσον ευδοκίμου απασχολήσεως σας με την ιστορίαν και τα γράμματα, δυναμένα να χρησιμεύσουν δια την συμπλήρωσιν της νεωτέρας ιδιαιτέρως ιστορίας του Ναυπλίου.
Και ακριβώς αυτός είναι ο σκοπός της παρούσης μου και η ενόχληση την οποίαν σας δίνω και δια την οποίαν και πάλιν σας ζητώ συγγνώμην.
Σας υποβάλλω την θερμοτάτην παράκλησην σεβαστέ μου κ. Κακλαμάνη όπως, εάν, τυχόν, κατέχετε πληροφορίας τινάς, εκ παραδόσεων, ή άλλων πηγών και επιθυμήτε να τα καταχωρήσω εις την υπό εκτύπωσην ιστορία του Ναυπλίου, ευαρεστηθήτε, ‘οπως μου τα αποστείλετε δι’ επιστολής σας, με την εκ των προτέρων βεβαιότητα, ότι, τόσον εγώ όσον και οι συμπολίτες μας πάντες θα σας τρέφωμεν ευγνωμοσύνη δια την ευγενή … προς αρτιωτέραν συμπλήρωσην της ιστορίας της αγαπητής μας ημάς κοινής γεννέτηρας.
Παρακαλώ υμάς όπως ευαρεστηθήτε και δεχθείτε την διαβεβαίωσην της εξόχου εκτιμήσεως μου.
ΠΗΓΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ
*Θεοδόσιος Σπ. Δημόπουλος
Ο Θεοδόσιος Δημόπουλος γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1898 και έφυγε από τη ζωή αιφνιδίως στην Αθήνα το 1959. Ήταν το 3ο παιδί -το πρώτο αγόρι πολύτεκνης οικογένειας με 8 παιδιά (2 κορίτσια και 6 αγόρια). Τελείωσε το σχολείο στο Ναύπλιο το 1915 και γράφθηκε στη Νομική Σχολή στην Αθήνα. Το 1917, όμως έχασε τον πατέρα του και αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Ναύπλιο για να βοηθήσει στην οικογενειακή επιχείρηση. Το 1919 μόλις ανέλαβαν την επιχείρηση τα αδέλφια του, διορίστηκε στην Εθνική Τράπεζα στο Ναύπλιο, στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1928 οπότε μετετάγη στην Τράπεζα της Ελλάδος, στην οποία τελείωσε την καριέρα του το 1953. Τα χρόνια της παραμονής του στο Ναύπλιο (1917-1928) συνεργάστηκε με την τοπική εφημερίδα “Σύνταγμα”.
Από μαθητής ακόμη είχε δείξει την κλίση του προς τα γράμματα και τη δημοσιογραφία. Ήταν φανατικός αναγνώστης και συνδρομητής της “Διάπλασης των Παίδων” και δημοσίευσε κείμενά του, κυρίως διηγήματα, και σχολίαζε κοινωνικά θέματα της εποχής. Είχε το ψευδώνυμο “Θέος (Θεοδόσιος) Δήλος (Δημόπουλος)”.
Από το 1923 άρχισε η συστηματική μελέτη και ταξινόμηση του υλικού που συνέλεγε. Μελέτησε βιβλιογραφία (παλαιά και νέα), εφημερίδες, αρχεία (δημόσια και ιδιωτικά) και ό,τι άλλο θεωρούσε πρόσφορο και αναγκαίο για να ολοκληρώσει το έργο της ζωής του. Κατά την παραμονή του στην Αθήνα, μετά το 1928, παράλληλα με την εργασία του στην τράπεζα, δημοσιογραφούσε για πέντε χρόνια στην εφημερίδα “Έθνος”. Αναγκάστηκε όμως να εγκαταλείψει τη δεύτερη αγάπη του, που ήταν η δημοσιογραφία, και να ασχοληθεί πλέον με την πρώτη και μεγάλη αγάπη του, την ιστορία της γεννέτειρας πόλης του, το Ναύπλιο.
Πηγή
biblionet.gr
** Δημήτριος Κακλαμάνος
Ο Δημήτριος Κακλαμάνος (Ναύπλιο, 1867 – Λονδίνο, 1949) ήταν διπλωμάτης, δημοσιογράφος και συγγραφέας καθώς και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Ο Κακλαμάνος υπήρξε διευθυντής της εφημερίδας Άστυ το 1892 και κατόπιν εκδότης του Νέου Άστεως 1901-1907. Διετέλεσε, επίσης, πρόξενος στην Οδησσό το 1907. Υπήρξε, γραμματέας ωστόσο, της ελληνικής πρεσβείας στο Παρίσι από το 1910 έως το 1912, επιτετραμμένος στη Ρώμη από το 1912 έως το 1914 και στην Αγία Πετρούπολη από το 1915 έως το 1916, διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών από το 1914 έως το 1915, καθώς και πρεσβευτής στην Ουάσινγκτον, στην Αγία Πετρούπολη, στη Στοκχόλμη και στο Λονδίνο, αλλά και αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών (ΚΤΕ).
Στις 24 Ιουλίου 1923 υπέγραψε μαζί με τον Ελευθέριο Βενιζέλο την τελική πράξη της Συνθήκη της Λωζάνης.
Πηγή
wikipedia.org