Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
Τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
Και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις. Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού – μη ελπίζεις –

Είπες «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μιά καταδίκη είναι γραφτή
Κ’ είν’ η καρδιά μου – σαν νεκρός – θαμένη.
Ο νους μου ως ποτέ μες στον μαρασμόν αυτόν θα μείνει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
Ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
Που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
Τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
Και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού – μη ελπίζεις –
Δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσιπου τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
Στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γην την χάλασες.

[23, 1910]

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
1897 – 1933
Εκδ. ΙΚΑΡΟΣ